آب را خــــرج آبـــرو کـــردم            با همین اشک و ناله خو کردم
بـه کــرمــخـانـۀ تـو رو کـردم            ســـر ســـجـــاده آرزو کــردم

در مـسیـر تو باشم از این پس
سربه زیر تو باشم از این پس
نـه فـقـط ایـنـکـه جـرأتـم دادی            مـهــربـانـانـه فــرصـتــم دادی
بــار دیــگــر لــیــاقــتــم دادی            ای عـزیــزم! خـجـالــتـم دادی
شــاد از آنــم تـــمــام امــیــدم!
رمــضـان را نـمــردم و دیــدم
مـنـم آن بـنــده‌ای کـه حـیـرانـم            بـه ســر سـفــرۀ تـو مـهـمـانـم
تو به رویـم نزن که می‌دانم...            دیـگـر از کـرده‌ام پـشـیـمــانـم
روضـه گـردم خـدا قـبـولم کن
تـوبـه کـردم خـدا قـبــولـم کـن
اول و آخــریـن مـن؛ الــغــوث            مـددی بـهـتـریـن من، الـغـوث
همه شب هـمنـشیـن من الغوث            أرحـم الـراحـمـین من الـغـوث
ای ز هر به تو بهـتر، ادرکنی
مـهـربـان‌تـر ز مـادر ادرکـنی

خـالـقَ الُـلـوحِ وَالـقَــلَـم یـا رب            بـارِئَ الــذَّرِّ وَالـنَّــسَــم یـا رب
کـاشِـفَ الـضُّـرِ وَالاَلَـم یـا رب            عـالِـمَ الـسِّــرِّ وَ الْـهِـمَـم یـارب
یـا کَـثـیـرَالـوَفــایِ مـن الـعـفـو
یـا سَـریـعَ الـرِّضایِ من العـفو

أنا مـحـتـاج؛ أنا الحـقـیر إِرحَم            أنـا سـائـل؛ انـا الـفـقـیـر إِرحَـم
أنـا جـائـع؛ أنـا الأسـیـر إِرحَـم            أنا مسـکـین و مستـجـیر إِرحَـم
أَبـکـی أَبـکـی لِـقِــلِّـةِ صـَبـری
أبـکـی أبـکـی لِـظُـلـمَـةِ قَـبـری

آخـر عـالـیـجـنـاب بـخـشـیـدی            قـبـل هر انـتـخـاب بـخـشـیـدی
بی‌حـسـاب و کـتـاب بخـشـیدی            یـا شَـدیـدَ الـعِـقـاب بـخـشـیـدی
لطف کردی به حلقه بر گوشت
و گـرفـتـی مـرا در آغــوشـت

مـسـت عـطـر خـدایـی‌ام از نو            نـیـمه شـب شد هـوایی‌ام از نو
نـی بـه لـب نـیـنـوایـی‌ام از نو            آه؛ کــرب و بــلایــی‌ام از نـو
به سـر روی نی قـسـم امـشـب
هـوس روضـه کـرده‌ام امـشب

نه فقط قلب مادری می‌سوخت            دل محزون خواهری می‌سوخت
دامن و شال و معجری می‌سوخت            وسط شعله دختری می‌سوخت
کـشمـکش بود بر سر خـلخـال
عمه جان بود و غارت و جنجال